کاشت میلگرد در بتن و کاربردهای آن

کاشت میلگرد در بتن یکی از مهم‌ترین فرآیندهای اجرایی در پروژه‌های عمرانی است که نقش کلیدی در مقاوم‌سازی و توسعه سازه‌های موجود ایفا می‌کند. این عملیات زمانی به کار می‌رود که بتن پیش‌تر اجرا شده و امکان جانمایی میلگرد به روش معمول وجود ندارد. در چنین شرایطی، میلگردها در بتن قدیمی کاشته می‌شوند تا پیوستگی لازم میان بتن جدید و قدیم برقرار گردد و ظرفیت کششی و برشی سازه افزایش یابد. نتیجه این فرآیند، ارتقای عملکرد سازه در برابر بارهای ثقلی، نیروهای جانبی و به‌ویژه زلزله است.


تفاوت کاشت میلگرد با کاشت بولت در نوع عملکرد آن‌هاست. میلگرد به‌طور خاص برای یکپارچه‌سازی بتن و ایجاد مقاومت کششی و برشی به‌کار می‌رود، در حالی‌که بولت بیشتر با هدف اتصال مکانیکی و انتقال مستقیم نیروها مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین انتخاب میان این دو روش به نوع پروژه، نیاز سازه و الزامات طراحی وابسته است.

کاربردهای کاشت میلگرد بسیار متنوع‌اند و شامل تقویت فونداسیون و ستون‌ها، اجرای بخش‌های الحاقی مانند تیر، سقف یا دیوار برشی، نصب صفحات فلزی برای اتصال سازه‌های جدید به قدیم، و همچنین مقاوم‌سازی با روش ژاکت بتنی می‌شوند. افزون بر این، کاشت بولت و میلگرد در بسیاری از پروژه‌ها به‌طور هم‌زمان برای نصب تجهیزات تاسیساتی نظیر کانال هوا، داکت برق یا سیستم‌های مکانیکی استفاده می‌شود.

به‌طور کلی، کاشت میلگرد ابزاری مؤثر برای افزایش طول عمر و کارایی سازه است و اجرای صحیح آن باید بر اساس آیین‌نامه‌ها، استانداردها و جزئیاتی همچون طول، عمق و نوع چسب مورد توجه قرار گیرد. رعایت این اصول، ضمن تضمین ایمنی، مانع از بروز مشکلات عملکردی در آینده خواهد شد.